Sporda şiddeti siyasiler körüklüyor

Gerek amatör gerekse profesyonel liglerde ve sporun her dalında; şiddet artık olmazsa olmaz durumuna geldi. ‘yenemezsek döveriz’ ya da ‘döve döve yeneriz’ mantığı maalesef spora hâkim olmuş durumda.

Sporu yönetenler, zaman zaman şiddetin önlenmesine yönelik toplantılar ve çalışmalar yaparlar ve toplantı sonucunda sporun barış dostluk kardeşlik olduğunu söylerler. Bu toplantılar ve çalışmaların sonuçlarına baktığınızda göstermelik ve çözümden uzak olduğunu göreceksiniz. Söylemde sporun barış kardeşlik ve dostluk olduğu doğrudur. Fakat sanayileşmiş ve bu kadar büyük paraların döndüğü bu ortamda ortaya çıkan rekabet ortamı, kardeşliği ve dostluğu yok edecektir; ediyor da…

Çok başarının çok para getirdiği gerçeği; başarı için her yolu meşru kılar. Bunun içinde insanlar her türlü etik ve ahlaki değerleri hiçe sayabilir. Tabii ki bu sistem içerisinde doğru mantıkla sporu spor için birleşme kaynaşma için yapan insanlar da var.

Maalesef haberlerde sıkça şiddet haberlerinin çıkması sporu amacı doğrultusunda yapanların az sayıda olduğunun göstergesi. Peki, sporu ve ülkeyi yönetenler neden kesin çözümler bulup şiddeti önleyemezler ya da önlemezler?

Bunun açıklaması eldeki verilerle oldukça açık ve nettir. Hukukçu değilim ama suç ve ceza ile ilgili orantı kurabilirim. Mesela bir insan kırmızı ışıkta geçerse bunun mazereti olabilir ama alkollü araç kullanmanın mazereti olmaz. Bir başka değişle kırmızı ışıkta geçmeye çeşitli sebeplerden dolayı mecbur kalabilirsiniz ama alkollü araç kullanmaya mecbur kalamazsınız. Dolayısıyla kırmızı ışık ihlalinin cezası örnek 300 TL ise, alkollü araç kullanmanın cezası 50.000 TL’de olabilir. 100.000 TL’ de 2 yıl hapiste olabilir 5 yıl da…

Bu örnekten yola çıkarsak maçlarda olay çıkarmak gibi kimsenin bir mecburiyeti olmadığı için yüksek miktarlarda para ve hapis cezası vermenin hukuka aykırı bir durumu olmasa gerek. Tabii ki normal bir yaşam biçiminde insanların suçu cezanın korkusundan değil kötü ve zararlı olduğu için işlememesi insana yakışan davranıştır. Bunun tek yolu da eğitimdir.

Eğitim sistemi köklü ve sağlam olmayan toplumlarda ceza mutlaka etkin bir yoldur. Öyleyse neden bizi yönetenler eğitim sistemini düzeltmez buna bağlı olarak ta bu tip yani siyasetin dışındaki faaliyetlerde cezaları yüksek verecek kanunlar çıkartmaz. Sebebi çok basit aslında; olay çıkaran küfür eden kişi savunmasında “ben buraya deşarj olmaya geliyorum” der…

Günlük yaşantıdaki geçim derdi, adaletsizlik, yolsuzluklar ve eşitsizlikler bilinçaltına yerleşir fakat bu konularda tepki verdiğinde verenlerin başına gelenlerin kötü olduğunu bildiği için bu stresini siyasette değil spor alanlarında atar.

Siyasetçiler bunu bildikleri için ve “biz sporda şiddete çok ağır cezalar verirsek bu insanlar tribünlerden kaçar ve enerjisini bize yöneltir” diye düşünür. Çıkarılan yasalar, yapılan çalıştaylar ve dostluk mesajları hepsi göstermeliktir.

Siyasetçiler büyük kulüplerin başkan ve yöneticileri kendi taraftarlarını saflarında tutmak için şiddeti körüklerler ama kendileri iş dünyasında hep beraberlerdir. Kısa vadede bu işin çözümü ağır cezalardır. Uzun vadede ise siyasetin eğitimden ve spordan elini çekmesidir. İyi bir eğitim sisteminde onurlu ve ahlaklı yetişen insanlar spor için kavga etmez. Haksızlık için, adalet için mücadele eder.

Bülent Sayan